benkahveicerken

  Son zamanlarda izlediğim en iyi Türk dizilerinden biri. 2024 bitmede yıla damgasını vurdu bence. Yönetmen koltuğunda Selçuk Aydemir var.  Selçuk Aydemir ; Çalgı Çengi, İşler Güçler , Kardeş Payı ve Düğün Dernek’in de yönetmeni. 10 bölümden oluşan dizide ana tema gassal ve buna bağlı olarak ölüm metaforu. Komedi unsurları bulunsa da dizinin temasının önüne geçmiyor.  Ki bu tema üzerine sayfalarca yazılacak çok şey var.

YouTube üzerinden Haluk Tatar’ın Sıfırdan İngilizce Öğreniyorum Serisi üzerinden yol almaya karar vermiştim. Seri toplamda 341 videodan oluşuyor. Video sayısı çok olmasına karşı, her bir videonun süresi esasen uzun değil.  Peş peşe devam edeceğine inanıyorum. İki gün oldu başlayalı. Öyle herhangi bir gurur kasmadan, gerçekten sıfırdan öğreniyor gibi, ilk kez duyuyor gibi davranacağım. Alfabeyi bile yazdım. Çünkü yıllarca süregelen eksikliği tamamlama gayesindeyim. Nasip olur ise 341 videoyu da , aralarda yapılacak ezberler, okumalar vesaireyi de tamamlayıp belirli bir seviyeye gelmeyi istiyorum. Bakalım, seri nasıl devam edecek? ☺️

Yeni yıla girmeden kendimi muhasebe etmiş ve kendime bir şeyler katmam gerektiğini düşünmüştüm. Bu sebeplen hem yabancı dil ( ingilizce ) öğrenmeye hem de bir hobi (satranç) edinmeye karar vermiştim.  İngilizce için, YouTube üzerinden Haluk Tatar’ın ingilizce serisini izlemeye başladım. Üç yüzü aşkın video var. Seriyi bitirdiğimde illaki tam anlamıyla bir şeyleri çözmüş olmayabilirim ama dünümden daha ileride olacağım aşikar. Ara ara bu hususta zaten yazacağım. Hobi olarak da satranç bana uygun bir oyun gibi geldi. Şuan içim fena gitmiyor. Yine YouTube üzerinden bazı öğretici videolar izliyorum. Faydalı oluyor. Bunu görüyorum. Açılışlara dair özellikle. Chess uygulaması da bu anlamda temel uygulamalardan biri bence. Her gün üç beş oyun oynuyorum . Tabi başlangıç seviyede ve bota karşı. Ve dün daha doğrusu gece 12de ilk oyunumu kazanmış bulunmaktayım. 😅 İnsanlık için önemli olmayan bir gelişme ama benim için güzel bir motive edici durum. Kendime bir yıl veriyorum, ilk basamağı geçm...

 “Sabah kahve içmeden kendime gelemiyorum.” diyenlerden değilim ama kahve içmek -özellikle sabah- keyif veriyor bana. 

  Kış vaktinde sabah uyanmalarının getirdiği zoraki halleri bir tarafa bırakınca; sabah içtiması gibi kapı önünde bekleyen kedi ayrıntısı ile gün başlamıştır. 

I’m writing this text via google translate. I will tell you about two things that I will do in the new year, starting at the end of the year and continuing in 2025. The first one is a problem for all of us; not knowing English. I will be at a good level in 2025. The other issue is a new hobby; chess. I decided to learn chess. Inspired by Stefan Zweig’s book, I decided to take up a new hobby; and from the basics without rushing. 📝Bu metni google translate üzerinden yazıyorum. Size yeni yılda yapacağım iki şeyden bahsedeceğim, yıl sonundan başlayıp 2025'te devam edecek. Birincisi hepimiz için bir sorun; ingilizce bilmemek. 2025'te iyi bir seviyede olacağım. Diğer konu ise yeni bir hobi; satranç. Satranç öğrenmeye karar verdim. Stefan Zweig'in kitabından esinlenerek yeni bir hobi edinmeye karar verdim; ve acele etmeden temelden.   

Öyle aman aman hayat tecrübesi olmasa da net bir şey söyleyebilirim ki bu yaşımda; hayatında soğuk olan, insanlara karşı mesafesini sınırlı tutan kişiler daha az yara alıyor daha az üzülüyor. Eski binalar gibi çoğu zaman gri ama bir o kadar güçlü. Bir söz dizilimi vardı “İnsan gerçek değerini ancak kendisi biçer” işte  sosyal ilişkilerde esas nokta bu oluyor. Karşımızdaki kişide evvela hata aramadan , suç bulmadan “acep ben nerde hata yaptım?” diye kendimizden aramalıyız hatayı. Açık olan kapıdan giren kişi çok olur. Olur ve hata da bulamazsın gelip geçenden. Ama kapalı olunca kapılar, öyle değişir ki kapıyı tıklatmakla yani sana karşı kibarlaşarak ister isteyeceği şeyleri.  Bu itibarla nihai olarak sosyal ilişkilerde -dengeden şaşmadan- genel itibariyle soğuk olmak , soğuk görünmek hayat kurtarıyor, üzüntüyü en aza indiriyor.  Nedense bu mevzuya en uygun görsel de çekmiş olduğum yer yer Sovyet evlerini yer yer Ankara binalarını andıran grileşmiş bina resmi oldu.

Bir haftanın sonuna geldik. Kısa bir yazı yazmak için ayırdım kendime 10-20 dakika. Sonra uyku moduna geçeceğim.  Bu hafta iş yerinde ekstra bir iş için yoğun çalıştım. Bunun daimini ister misin dediler, dedim ekstra işin ekstra ücreti nedir? Cevap 150,00₺ . Yanlış okumadınız, yüz elli lira. Kalsın, gerek yok dedim. Bazı şeylerin değeri bilinmiyor ve karşılığı yok gibi. Ama bu denli de olduğunu tahmin edemezdim.  Spotify uygula-masından yıl boyunca bolca şarkılar dinledim. Bu hafta ise yılın özetini çıkardı uygulama. Ekte mevcuttur neler dinlemişim çokça. 1143 dakika. Bu da yaklaşık 19,05 saat. Netflix’te uzun zamandır keyifle izlediğim bir dizi çıkmamıştı tâ ki When The Phone Rings çıkana kadar. Eşimle izliyoruz. YKlasik Netflix tadında değil. Ailecek izlenir. Ama gel gör ki 5.bölümü bugün, 6.bölümü yarın yayınlayacaktı; olmadı. Malum Güney Kore’de yaşananlardan ötürü, haftaya yayınlanacakmış. Bu bir miktar üzdü. 

Rahel Tanrı’yla Hesaplaşıyor, varoluşsal sorgulamalara ve insanın iç dünyasına derinlemesine yolculuk sunan bir roman niteliğinde olup başkarakter Rahel geçmişindeki bir olayla yüzleşerek varoluşsal bir hesaplaşma içerisine giriyor. Rahel Tanrı’yla Hesaplaşıyor’da Zweig, Rahel ve Yakup’un Eski Ahit’teki hikayelerini yeniden yorumlayarak, insanın günah, pişmanlık ve affetme gibi evrensel temaları ele alıyor. Romanın en çarpıcı yönlerinden biri, Rahel’in geçmişindeki bir cinayetin vicdanında yarattığı derin izleri ve bu izlerin onu yaşam boyu takip etmesini anlatışı. Bu romanda aklımda kalan başlıca temalar şunlar: * Vicdanın Sesi: Rahel, işlediği cinayetin ağırlığı altında ezilirken, vicdanının sesini sürekli olarak duyar. Bu durum, insanın kendi iç dünyasıyla olan mücadelesini gözler önüne seriyor. * Affetme ve Bağışlanma: Rahel, işlediği suçu affettirmek için çabalarken, aynı zamanda kendi kendisini affetmeye çalışır. Bu arayış, insanın en temel ihtiyaçlarından biri olan bağışlanma ih...

 APOSTO’dan Erol Köse, enfes bir görüş yazısı kaleme aldı. Benim de farkında olduğum konu hakkında 1 Aralık’ta yazılan yazı şudur sayın okuyucu; Son dönemde yarım kalan kitaplar, sonu getirilemeyen filmler, okunmamış PDF yığınları arasında kaybolmuş sayısız kültürel ürünle ilgili şikayetler giderek daha sık dile getiriliyor. Kalın kitaplar ve uzun filmler giderek daha fazla göz korkuturken, çoğunun yarıda bırakıldığını ya da tam anlamıyla sindirilmediğini görüyoruz. Bir anlamda  her şeyin ulaşılabilir olması  paradoksal bir şekilde bu seçeneklerin arasında kaybolmamıza neden oluyor. Platformlardan durmadan üstümüze fırlatılan yeni filmler, müzikler ve kitaplar arasında çok hızlı geçiş yapabiliyor, tatmin duygusuna ulaşabilmek için sınırsız bir seçenek havuzu içinde debeleniyoruz. Sonuç olarak, kendimizi bir tür tatminsizlik krizinin tam ortasında buluyoruz. ‘Dozlara ayrılmış kültür’ Chris Crawford “Dozlara Ayrılmış Kültür” başlıklı yazısında, pek çok insanın artık bütünüy...

Kahvede de görüldüğü gibi bir kısmet taşma olayı var. Şaka bir yana, bu aralar nedense olumlu yaklaşıyorum hayata. Gerçi normali de belki budur ama zihnen böyle hissetmemiştim uzun süre.  Bugün 02.12.24 . Nedense tarihlere ayrı önem veriyorum. Obsesif bir hal denilebilir her aldığım eşyaya tarih yazarım. Ve anlam çıkarırım. Bununla ilgili filmler de var sanırım. Her şeyde anlam vardır derim, anlamsız bir şey yok düşüncesindeyim. Ama bu bendeki aşırı mi bilemedim. Bugünün tarihi de öyle bir his veriyor bana. 02X12=24 olduğundan.