insan ne kadar güçlü olursa olsun, yorulur, her adımda bir umutsuzluk, her nefeste bir çöküş. yükler ağırlaşır, hayaller küçülür, ve sonunda, en derin karanlıkta kaybolur. ve yine de bir kıvılcım kalır içerde, sönmeyen, inatçı, sessiz bir serüven, çünkü en derin karanlık bile gizler yeniden doğacak güneşi içinden. belki de her düşüş bir çağrıdır, içten gelen o suskun direnişe. yol biter, ses susar, gölge uzar ama insan yürür yine kendi güneşine.